กะเรกะร่อน

    Cymbidium finlaysonianum Lindl. หรือ กะเรกะร่อนปากเป็ด ครับ 

    ย้อนความกลับไป ในสมัยก่อนที่บ้านของผมเวลาปลูกกล้วยไม้จะใช้วีธีเอาไปผูกเกาะกับต้นไม้อื่นให้อิงแอบอาศัยมีไม้ใหญ่ให้พยุงเกาะ กะเรกะร่อนที่นำภาพมาให้ชมต้นนี้เป็นหนึ่งในนั้น

    กาลเวลาผันผ่านมากว่าสิบปี แต่ทุกๆ ปีไม่ว่าจะผ่านร้อนฝนหนาวมาขนาดไหน แต่กะเรกะร่อนต้นนี้ก็มีดอกให้ได้ชมกันทุกๆ ปีไม่เคยขาด แถมยังแตกหน่อขยายกอเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ จากจุดเริ่มต้นที่มีแค่ไม่กี่หน่อตอนนี้กลายเป็นกอใหญ่ จนในบางครั้งถ้าไม่ปีนขึ้นไปตัดแต่งก็ดูจะรกรุงรัง

 

     แต่ในความสูงจากพื้นระดับสามสี่เมตรของเขานั้นก็เป็นการลำบากในการจะดูแลรักษา การให้นํ้าก็ทำได้ยากเพราะสายยางที่บ้านฉีดไม่ค่อยจะถึง ซึ่งทำให้ผมได้คิดย้อนกลับไปว่าตอนปลูกเค้าทำไมผมต้องลำบากปีนขึ้นไปผูกไว้สูงขนาดนั้นด้วยนะ

 

     แต่ดีอยู่ตรงที่ว่ากะเรกะร่อนเป็นไม้ที่อึดทนดูแลง่ายแทบจะไม่ต้องจัดการอะไรกับเค้ามากเราก็เลยไม่ต้องลำบากปีนไปหาเค้าบ่อยๆ ก็ปล่อยให้ดินฟ้าอากาศช่วยดูแลเค้าไปเป็นหลักแทน ซึ่งเค้าก็แสดงให้ได้เห็นว่าเค้าอยู่ได้สบาย เค้าอยู่ไหว และเค้าก็เติบโตเป็นกอใหญ่ให้ได้เห็นตามนั้น

     ตอนนี้ต้นมะขามที่เค้าเกาะอาศัยคงเล็กเกินไปสำหรับกะเรกะร่อนกอนี้เสียแล้ว

และภาพชุดนี้ที่ผมถ่ายมานั้นคือการปีนขึ้นไปสำรวจตัดแต่งกะเรกะร่อนครั้งล่าสุด