Amaryllis neon การกลับมาอีกครั้งของว่านสี่ทิศ นีออน

           เมื่อตอนช่วงปลายปี 2556 ผมเคยเขียนถึงเรื่องราวของว่านสี่ทิศสายพันธุ์ นีออน ไปครั้งนึง ในบทความที่มีชื่อว่า Hippeastrum neon ว่านสี่ทิศ นีออน สีชมพูสวยหวาน ซึ่งหลังจากวันที่ลงบทความไปแล้วนั้น เจ้าว่านสี่ทิศต้นที่ว่าก็ต้องพบเจอปัญหาใหญ่เข้าอย่างจัง นั่นคือเมื่อประมาณช่วงต้นปีที่แล้วเค้ามีอาการเป็นโรคเน่าเกิดขึ้นบริเวณยอดของต้นและเริ่มลามลงมาจนถึงหัวว่าน ซึ่งผมคาดเดาว่าน่าจะมาจากความชื้นสะสมที่เกิดจากการที่มีฝนตกติดๆ กันหลายวันและผมไม่ทันระวัง ไม่ได้มีการรดยาป้องกัน ก็เลยเกิดการติดเชื้อจนหัวเริ่มเน่าเป็นแผลและตายลงในที่สุด

            แต่ในความสูญเสียครั้งนั้นยังมีโชคดีอยู่บ้างตรงที่ว่า ก่อนที่เค้าจะมีปัญหาเกิดขึ้นนั้น ผมเคยได้มีการแยกหน่อของเค้าเก็บเอาไว้ก่อนแล้วหนึ่งหน่อ เพราะฉะนั้นถึงแม้ว่าเจ้าว่านสี่ทิศนีออนต้นหลักที่มีอยู่จะตายไป แต่ผมก็ยังไม่เสียสายพันธุ์ของเค้าไปทั้งหมด ยังเหลือลูกหลานให้ได้เป็นความหวังอยู่บ้าง แม้จะเป็นเพียงแค่หน่อเล็กๆ เท่านั้นแต่มันก็ทำให้ผมรู้ว่าเจ้าต้นนี้ยังไม่จบ ยังมีวันที่จะกลับมาได้อีกครั้ง

         และหนึ่งหน่อเล็กๆ ที่หลงเหลือรอดมาได้ของเจ้าว่านสี่ทิศนีออนในวันนั้น ก็ได้เจริญเติบโตขึ้นมาและออกดอกสวยงาม จนกลายมาเป็นภาพในวันนี้ครับ

            ตลอดระยะเวลาประมาณปีกว่าที่ผมค่อยๆ ฟูมฟักเลี้ยงดูเค้ามาผมพยายามเอาใจใส่เป็นอย่างมาก เพราะไม่ต้องการเห็นเค้าตายไปอีกครั้ง ผมเปลี่ยนดินปลูกใหม่ให้โปร่งที่สุด เพื่อที่ว่าเวลาฝนตกเค้าจะได้ระบายน้ำได้เร็ว ไม่มีน้ำขังนานจนความชื้นสะสม มีการฉีดยากันรากันเน่าทุกเดือน เดือนละครั้งเพื่อป้องกันโรค และผมก็จะคอยหมั่นสังเกตอยู่เรื่อยๆ ว่าเค้าปรกติดีมั้ย มีอาการอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นหรือไม่ แต่ที่ผ่านมาก็ยังไม่เจอปัญหาอะไรมากนัก เค้าค่อยๆ เจริญเติบโตขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดเมื่อไม่นานมานี้เค้าก็เริ่มแท่งช่อดอกโผล่ขึ้นมาหนึ่งช่อสวยๆ เล่นเอาคนปลูกถึงกับอึ้งไปเล็กน้อยเลยครับตอนที่ได้เห็น 

             นั่นเพราะว่าหัวของเค้ายังมีขนาดไม่ใหญ่เท่าไรเลยครับ ถ้าเทียบกับขนาดหัวว่านของต้นไม้ตอนที่ออกดอกนั้นหัวของเจ้าต้นนี้ในตอนนี้เล็กกว่ากันครึ่งต่อครึ่งเลยก็ว่าได้ ผมก็เลยไม่คาดคิดมาก่อนเลยจริงๆ ว่าจะได้เห็นดอกในปีนี้ คิดว่าน่าจะปีหน้าเสียด้วยซ้ำที่เค้าน่าจะพร้อมที่จะออกดอก

              และความพิเศษอีกอย่างที่ผมคาดไม่ถึงในการออกดอกของเจ้าว่านสี่ทิศนีออนในครั้งนี้ ก็คือการที่เค้าออกดอกเองตามธรรมชาติ โดยที่ไม่ต้องมีการขุดหัวขึ้นมาแช่เย็นแต่อย่างใด

             เพราะโดยปรกติเวลาที่ผมอยากจะให้ว่านสี่ทิศออกดอก ผมจะต้องทำการขุดหัวว่านขึ้นมาห่อกระดาษแล้วแช่ไว้ในตู้เย็นเป็นเวลากว่าสองเดือนเพื่อกระตุ้นการออกดอกของเค้า เพราะว่านสี่ทิศโดยเฉพาะสายพันธุ์ต่างประเทศนั้นจะออกดอกไม่ง่ายจะต้องมีการแช่เย็นก่อนถึงจะออกดอกได้ดี แต่สำหรับเจ้าต้นนี้ในคราวนี้เค้าออกดอกมาเองในกระถางโดยไม่ต้องไปทำอะไรกับเค้าสักอย่างเลยครับ เรียกได้ว่าโชคดีมากๆ เลยครับแบบนี้

             แต่ก็มีเรื่องที่ทำให้ได้มึนเหมือนกันก็ตรงที่ ดอกของเจ้าต้นนี้ถ้าเอาไปเทียบกับของต้นแม่ของเค้าผมว่ามันดูแตกต่างกันแฮะ ทั้งสีสันและลวดลายดูจะแตกต่างกันจนผมรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยเหมือนกันทั้งๆ ที่ต้นนี้มาจากการแยกหน่อจากต้นแม่ของเค้าแน่ๆ ผมจำได้แน่นอนเพราะผมเป็นคนแยกเองกับมือและมีการเขียนป้ายติดเอาไว้อย่างชัดเจนเลยด้วย เพราะฉะนั้นไม่ผิดตัวแน่นอนครับ แต่ทำไมดูหน้าตาดอกของเค้ามันไม่ค่อยเหมือนกันก็ไม่รู้สิ เดี๋ยวผมลงภาพเปรียบเทียบให้ทุกท่านได้ชมและตัดสินไปด้วยกันดีกว่าว่าคิดเหมือนผมมั้ยว่าสองต้นนี้สีสันของดอกเค้าต่างกัน 

เริ่มจากภาพต้นลูกก่อนนะครับ เป็นภาพในปีนี้ 2558 เมื่อไม่นานมานี้เองครับ

ต่อไปเป็นภาพต้นแม่ ถ่ายตอนปี 2556 หรือเมื่อประมาณเกือบสองปีก่อน

             จากทั้งสองภาพที่ลงให้ดูไปด้านบนนั้น มองแล้วรู้สึกเหมือนผมมั้ยครับว่าเค้าดูต่างกันในด้านสีสัน ภาพของต้นแม่ดูสีชมพูเข้มกว่าต้นลูกเยอะมาก ต้นลูกนี่สีไม่สดสักเท่าไรเลยครับ แต่ผมก็แน่ใจมากเลยนะ ว่าสองต้นนี้คือแม่ลูกกันแน่ๆ เพราะผมไม่ได้มีว่านสี่ทิศเป็นจำนวนมากเสียจนจำผิดง่ายๆ แน่ๆ ยิ่งเจ้าว่านสี่ทิศนีออนด้วยแล้ว ผมมีแค่สองต้นคือต้นแม่และลูกที่แยกหน่อออกมาจากหัวแม่แค่หัวเดียวหัวนี้เท่านั้น และผมปลูกอยู่ในกระถางมีป้ายปักเรียบร้อยเพราะงั้นไม่ผิดตัวแน่นอน

            ซึ่งพอดอกออกมาแตกต่างกันอย่างที่กล่าวไปแบบนี้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงต่อดี ก็คงจะต้องรอดูดอกของเค้ารอบต่อไปล่ะมั้งครับ ว่าถ้าเค้าออกดอกอีกครั้งสีของดอกจะเป็นยังไง จะเปลี่ยนไปอีกหรือไม่อันนี้ก็ต้องแล้วแต่อนาคตแล้วล่ะครับ

            แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามผมก็ชื่นใจแล้วล่ะ เพราะจากวันที่ผมเสียต้นแม่เค้าไป ก็ต้องมาเลี้ยงต้นลูกตั้งแต่ต้นเล็กๆ เหมือนทุกอย่างต้องมาเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด ต้องใช้เวลาไปนานเป็นปีและความอดทนในการเลี้ยงดูเอาใจใส่เป็นอย่างมากเพื่อที่จะฟื้นคืนเค้าให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้เป้าหมายนั้นก็มาถึงจุดหมายแล้วล่ะครับ เค้าโตแล้ว และก็แตกหน่อออกลูกหลานมาเพิ่มเติมอีกสองสามหน่อแล้วด้วย ผมถือว่าสิ่งที่ผมเคยพลาดไปในการปลูกเค้าผมแก้ไขทุกอย่างเรียบร้อยไปจนหมดแล้ว และจากนี้ต่อไปก็คือเรื่องราวของอนาคตแล้วล่ะครับว่าเค้าจะเป็นยังไงต่อไป หน่อของเค้าที่ออกมาเพิ่มอีกสองสามหน่อ อีกไม่นานพอหน่อเริ่มโตก็คงจะมีการแยกหน่อขยายพันธุ์กันไปเรื่อยๆ และปีหน้าผมก็จะรอดูดอกที่สวยงามของเค้าอีกครั้ง 

             
            ก็ได้แต่หวังว่าเจ้าต้นนี้จะไม่เน่าตายไปเสียอีกต้นนะครับ เพราะผมไม่อยากย้อนกลับไปเริ่มต้นใหม่อีกแล้ว แค่เสียต้นแม่เค้าไปคราวที่แล้วก็เกินพอแล้วครับ ผมจะไม่ประมาททำพลาดแบบนั้นอีกแล้วแน่นอนครับงานนี้

             
          เอาไว้ถ้าเค้าออกดอกคราวหน้าเราค่อยกลับมาดูกันนะครับว่าจะเป็นยังไง สีสันและหน้าตาจะออกมาแบบไหน ไว้มาลุ้นกันต่อในปีต่อไปนะครับ